Ekaterina Levental Ekaterina Levental werd geboren in Tasjkent, de hoofdstad van Oezbekistan, een republiek in de voormalige Sovjet Unie. Als tiener vluchtte zij samen met haar familie uit haar geboorteland. Door oplaaiend antisemitisme na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie werd het voor hen levensgevaarlijk. Na een tocht door verschillende landen kwam zij tenslotte in Nederland aan. Zij studeerde zang aan het Koninklijk Conservatorium Den Haag en harp aan de conservatoria van Enschede, Detmold (Duitsland) en Rotterdam. Voor beide behaalde zij het cum laude haar master diploma. Haar solo-voorstelling ‘De Weg’ staat voor een aangrijpend verhaal, een prachtige enscenering, een vurige vertolking en heerlijke muziek; dit alles in dienst van de sleutelzin van het verhaal: ‘Ik denk dat ik mijn schaamte verloren heb’. Het is het verhaal over haar vlucht uit Oezbekistan. Een verhaal over afwijzing, verlies, veerkracht en hoop, gezien door de ogen van een tiener. Geïllustreerd met prachtige muziek. Ekaterina speelt harp, zingt, danst en vertelt over haar afkomst en hoe die van de ene op de andere dag bepalend werd in haar alledaagse leven. En hoe ze daarna haar weg zocht naar het sprookje, zoals ze dat kende uit het theater. Gedreven door een onuitputtelijke veerkracht, en hoop. Ze oogstte lovende kritieken over haar voostelling: ‘Ekaterina Levental regeert zaal en publiek. Deze voorstelling verdient de kleine zaal van elke schouwburg, van elk cultureel centrum.’ – Guido Lauwaert in Knack.be ‘Een pareltje! Zo mogen we deze bijzondere productie gerust noemen.’ De Weg is deel van een autobiografisch drieluik: De Weg – De Grens – Schoppenvrouw. Deze serie documentaire muziektheatervoorstellingen behandelt relevante actuele thema’s en wordt gemaakt voor een breed publiek. Iedere voorstelling vertelt een persoonlijk verhaal, in een theatrale bewerking, en wordt geïllustreerd met gevarieerde muziek. De producties zijn flexibel van opzet en spelen op diverse podia, van theaterzaal of concertpodium tot in huiskamersetting of in een synagoge. ‘De Grens’ is de tweede solo in deze serie, en begint daar waar ‘De Weg’ eindigt. In ‘De Grens’ vertelt Ekaterina over haar verblijf als 16 jarig meisje in verschillende opvangkampen. ‘Schoppenvrouw’ is een aangrijpend portret van Ekaterina’s oma, waarin het leven van deze sovjet heldin – en dat van andere iconische vrouwen van haar generatie – wordt gespiegeld aan onze actualiteit. Wie weet zal het hele verhaal ook in onze synagoge worden verteld!